Małe Serce                      Zbigniew Herbert

pocisk który wystrzeliłem
w czasie wielkiej wojny
obiegł kulę ziemską
i trafił mnie w plecy

w momencie najmniej stosownym
gdy byłem juz pewny
ze zapomniałem wszystko
jego - moje winy


przecież tak jak inni
chciałem wymazać
twarze nienawiści



historia pocieszała
że walczyłem z przemocą 
a Księga mówiła
- to on był Kainem



tyle lat cierpliwie
tyle lat daremnie
zmywałem wodą litości
sadzę krew obrazy
żeby szlachetne piękno
uroda istnienia
a może nawet dobro
miały we mnie dom
przecież tak jak wszyscy
pragnąłem powrócić do zatok dzieciństwa
do kraju niewinności


pocisk ktory wystrzeliłem
z broni małokalibrowej
wbrew prawom grawitacji
obiegł kulę ziemską
i trafił mnie w plecy
jakby chciał powiedzieć
- że nic nikomu
nie będzie darowane.

więc siedzę teraz samotny
na pniu ścietego drzewa
dokładnie w samym środku
zapomnianej bitwy


i snuję siwy pająk
gorzkie rozważania
o zbyt wielkiej pamięci
o zbyt małym sercu