Co to jest ojczyzna?               Norwid Cyprian Kamil

 Żeby zapytał kto Jana III-go
idącego pod Wiedeń,
co to jest Ojczyzna?-
odpowiedziałby:

"Jest to miejsce,
w którym najmilej spocząć i umrzeć -
kiedy się ma gotowość nieustanną życia,
i utrudzania się tam,
gdzie w każdym czasie danym
najdzielniej o Ludzkość idzie."
Na tych prawach moralnych
wyprowadził Jan III-ci wojsko
poza Polskę przeciw prawom Polski.
Toż samo zrobił Napoleon Wielki z Francją.
Albowiem - szlachetny człowiek
nie mógłby wyżyć dnia jednego w Ojczyźnie,
której szczęście nie byłoby tylko procentem
od szczęścia Ludzkości.
Wszyscy dziadowie
i Ojcowie Rzeczypospolitej Polskiej
tak pojmowali sprawę polską.

Jutro możemy być szczęśliwi     Raz dwa trzy




Nadzieja to plan
on ziści się nam
przydarzy się na pewno się zdarzy
więc uwierz za dwóch
ty i twój duch
z nadzieją wam będzie do twarzy
więc uwierz za dwóch
ty i twój duch
z nadzieją jest bardziej do twarzy

jutro możemy być szczęśliwi
jutro możemy tacy być
jutro by mogło być w tej chwili
gdyby w ogóle mogło być

oto jest czas
on zmienić ma nas
to czas który ma nas zmienić
nim zgadniesz jak
przeoczysz znak
ten znak co jest źródłem nadziei
nim zgadniesz jak
przeoczysz znak
ten znak co jest źródłem nadziei

jutro możemy być. . .

niech wiara się tli
dodając ci sił
by na nic nie było za późno
lecz traci swój sens
gdy głupi masz cel
i góry przenosisz na próżno
lecz traci swój sens
gdy głupi masz cel
i góry przenosisz na próżno

jutro możemy być. . .

Nie ma czasu                  Jan Twardowski

Nie za bardzo wiadomo jakże to się dzieje
że czas wtedy przychodzi gdy go wcale nie ma
i w sam raz tyle tylko ile go potrzeba
nawet we śnie gdy ciało podobne do duszy
kto ma czasu za dużo wszystko czyni gorzej
jeżeli kochasz czas zawsze odnajdziesz
nie mając nawet ani jednej chwili
na spotkanie list spowiedź na obmycie rany
na smutku w telefonie długie pół minuty
na żal niespokojny i na rozeznanie
że dobrzy są mniej dobrzy a źli trochę lepsi
bo w życiu jest tylko morał niemoralny

Rozkwitały pąki białych róż        słowa: Kazimierz Wroczyński, muzyka: Mieczysław Kozar-Słobódzki




Rozkwitały pąki białych róż,
Wróć, Jasieńku, z tej wojenki wróć.
Wróć, ucałuj jak za dawnych lat,
Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Kładłam ci ja idącemu w bój,
Białą różę na karabin twój,
Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,
Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

Ponad stepem nieprzejrzana mgła,
Wiatr w burzanach cichuteńko łka,
Przyszła zima, opadł róży kwiat,
Poszedł w świat Jasieńko, zginął po nim ślad.

Przeszło lato, jesień, zima już,
Już przekwitły pąki białych róż,
Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,
Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej?

Wiatr za oknem żałośliwie dmie,
Już nie wróci mój Jasieńko, nie.
W świat gdzieś biegnie nieprzejrzany szlak,
Na mogile zakwitł białej róży kwiat.

Jasieńkowi nic nie trzeba już,
Bo mu kwitną pąki białych róż;
Tam pod Lwowem gdzie w wojence padł,
Wyrósł na mogile białej róży kwiat.


Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie.
W polskiej ziemi nie będzie mu źle;
Policzony będzie trud i znój,
Za Ojczyznę poległ ukochany twój.

Wiesław śpiewa                              Raz Dwa Trzy

Ruszcie księżyc kolanem
śpijcie z sercem na zmianę
bądźcie bo trzeba wszystko
myślcie myśli się myślą

rzućcie karty z rękawa
lećcie bo warto spadać
jeśli skrzydła połamie wiatr
nie ma kłopotów nie ma odlotów

szumcie głosem pokoleń
stańcie po słusznej stronie
zwykła konieczność zmieni was
skłoni do racji do spekulacji

piszcie palcem o bzdurach
zmieńcie prawdy na murach
przecież męczy świadomość że
człowiek się rodzi żyje i schodzi

mówcie tylko o sobie
dzwońcie w ciszy ołowiem
człowiek milcząc nie powie że 
boi się chwieje albo szaleje 

trwajcie w czas niepowodzeń
idźcie w przyszłość po wodzie
wiara w siebie wyznacza cel
może być zatem większa piękniejsza

ruszcie księżyc kolanem
śpijcie z sercem na zmianę
bądźcie bo trzeba wszystko
myślcie myśli się myślą