1
Mówią -
że sztuka jest zwierciadłem
które przechadza się po gościńcu
odbija wiernie realność
to niesamowite dwunożne lustro
znamy więc dobrze
spelunki Apulejusza
średniowieczny Londyn
bezdroża Don Kiszota
podróże sentymentalne
i podróże w głąb dżungli
czasem sztuka odbija miraże
zorzą polarną
ekstazy nawiedzonych
uczty bogów
otchłanie
zmaga się także z historią
ze zmiennym powodzeniem
stara się ją oswoić
nadać ludzki sens
stąd balety
orkiestry
obrazy jak żywe
powieści różnorakie
wiersze
w ciężkich złoconych ramach
krwawi cynobrem Leonidas
Chór w operze Beethovena
śpiewa przekonywająco o wolności
ranny pod Borodino Książę
nie chce upaść
na ziemię
sztuka stara się uszlachetnić
podnieść na wyższy poziom
wyśpiewać odtańczyć zagadać
zetlałą materię ludzką
zrudziałe cierpienie
2
oto balet
Swietłana sur le point
unosi się w powietrze
i długo trwa jak obłok z tiulu
na westchnieniach zachwytu
wszystko to w pałacu zimowym
dawnej kaźni cyrku
gdzie wczoraj czarno było
od ludzi zwołanych na zagładę
balet na lodzie -
wieczne powroty
koło otwiera się
zamyka
klasyczny duet ofiary z oprawcą
ostatnia z Romanowych
tańczy z przystojnym czekistą
Cyrk -
dzwonki
dno powietrza
żongler Nieizwiestnyj
w stałym repertuarze
właśnie wchodzą
bestie (apolityczne)
publiczność bije brawo
jak zwykle ze strachu
i ze to - niemożliwe
lwy morskie najwyraźniej się nudzą
trochę ludzkiego ciepła wnoszą niedźwiedzie polarne
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz