Zapytaj o to zmarłych         Jarosław Marek Rymkiewicz


Zapytaj o to zmarłych pokąd twój chleb jedzą
Zapytaj o to zmarłych oni ci powiedzą
Zapytaj o to zmarłych pokąd jeszcze żyją
Pokąd w twojej łazience jeszcze oczy myją
Pokąd jeszcze gazetę z rąk ci wyrywają
Zapytaj o to zmarłych pokąd cię poznają
Pokąd z twojej lodówki wódkę ci wyjmują
Zapytaj o to zmarłych pokąd cię pojmują
Pokąd przy twoim stole jeszcze z tobą siedzą
Zapytaj o to zmarłych pokąd jeszcze wiedzą
Pokąd jeszcze za ciebie twoje wiersze piszą
Zapytaj o to zmarłych pokąd jeszcze słyszą
Zapytaj o to zmarłych kiedy przyjdą nocą
Zapytaj o to zmarłych ale nie wiesz o co

Kiedy się obudziłem           Jarosław Marek Rymkiewicz



Kiedy się obudziłem, Polski już nie było
Na skwerze przed Teatrem, jak za Paskiewicza,


Małe włochate konie kozackich szwadronów
Szczypały suchą trawę, krzyczeli setnicy


I słychać było śpiew w nieznanej mowie
I zgrzyt harmonii, a słowa piosenki


Mówiły, że się, stało co się miało stać.
I dym z porannych ognisk, przy których się grzali,


Szedł nisko, nad grobami, które wykopano
Przed Wizytkami, przed Bristolem, wszędzie.


I jak przed wielu laty, Lwowska, Nowowiejską
Wychodziliśmy z miasta długimi kolumnami


Pchając dziecinne wózki, dźwigając walizki,
Jak na zdjęciach z Powstania, ci którzy przegrali,

I wzdłuż Politechniki, gdzie przy barykadzie
Czekali na nas uśmiechnięci Niemcy


Dzieląc nas na tych, którzy pójdą do obozu
I na tych, którzy będą rozstrzelani.


Zgrzytając obracała się wieżyczka z działem.
I pomyślałem, ze nie warto dłużej żyć.


Bo Polski już nie było, więc niech mnie zabiją.
A kiedy znów się obudziłem, mój syn szedł do szkoły.


Huczało poranne miasto, więc jeszcze nie czas.

                                             wrzesień 1982,














.

Hermes, pies i gwiazda         Zbigniew Herbert

Hermes idzie przez świat. Spotyka psa.
- Jestem bogiem - przedstawia się grzecznie Hermes. Pies wącha
jego nogi.
- Czują się samotny. Ludzie zdradzają bogów. Ale zwierzęta
nieświadome i śmiertelne, oto czego pożądamy. Wieczorem po
całodziennej wędrówce usiądziemy pod dębem. Powiem ci wtedy,
że czują się stary i chcą umrzeć. To będzie kłamstwo potrzebne,
abyś lizał moje ręce.
- Owszem - odpowiada niedbale...