Nie było miejsca dla Ciebie




Nie było miejsca dla Ciebie, 

w Betlejem w żadnej gospodzie. 

I narodziłeś się Jezu, 

w stajni w ubóstwie i chłodzie. 

Nie było miejsca choć szedłeś, 

jako Zbawiciel na ziemię,

 by wyrwać z czarta niewoli, 

nieszczęsne Adama plemię. 

 Nie było miejsca choć szedłeś, 

ogień miłości zapalić, 

i przez swą mękę najdroższą 

świat od zagłady ocalić. 

Gdy lisy mają swe nory

i ptaki swoje gniazdeczka 

dla Ciebie miejsca nie było,

musiałeś szukać żłóbeczka. 

A czemuż, Jezu, na świecie, 

tyle łez, jęków, katuszy? 

Bo nie ma miejsca dla Ciebie, 

w niejednej człowieczej duszy. 

Nie było miejsca choć szedłeś, 

ogień miłości zapalić,

i przez swą mękę najdroższą 

świat od zagłady ocalić. 

Nie było miejsca, choć chciałeś

Ludzkość przytulić do łona 

I podać z krzyża grzesznikom 

Zbawcze, skrwawione ramiona. 

Nie było miejsca, choć zszedłeś 

Ogień miłości zapalić 

I przez swą mękę najdroższą 

Świat od zagłady wybawić. 

Nie było miejsca choć szedłeś, 

ogień miłości zapalić,

i przez swą mękę najdroższą 

świat od zagłady ocalić. 

Nie było miejsca, choć chciałeś 

Wszystkim otworzyć swe Serce

I kres położyć miłośnie 

Ludzkiej nędzy, poniewierce.

A dzisiaj, czemu wśród ludzi 

Tyle łez, jęku, katuszy, 

Bo nie ma miejsca dla Ciebie 

W niejednej człowieczej duszy. 

Nie było miejsca choć szedłeś, 

ogień miłości zapalić, 

i przez swą mękę najdroższą

świat od zagłady ocalić.