NA ZACHOWANIE        Jan Kochanowski

Co bez przyjaciół za żywot? Więzienie, 

W którym niesmaczne żadne dobre mienie.

 Bo jeslić się co przeciw myśli stanie, 

Już jako możesz sam przechowaj, panie! 

Nikt nie poradzi, nikt nie pożałuje; 

Takżeć, jeslić się dobrze poszańcuje

 Żaden się z tobą nie będzie radował, 

Sam sobie będziesz w komorze smakował. 

Co ludzi widzisz, wszytko podejźrzani, 

W oczy cię chwali, a na stronie gani. 

Nie słyszysz prawdy, nie słyszysz przestrogi,

 Być wierę miały uróść na łbie rogi. 

Uchowaj Boże takiego żywota, 

Daj raczej miłość, a chocia mniej złota.





.