Fajnie             Jacek Kaczmarski

Fajnie zmarnować kolejny rok,
Na rok kolejny liczyć.
W końcu tak tylko sięga wzrok,
Jak nam pozwala życia szok
I pejzaż okolicy.

Fajnie przedyskutować sny
Zwłaszcza z tymi co nie snią.
W myślach utwierdzić się, że My
Nie oni (z nich się łatwo drwi).
Jesteśmy ludów pieśnią.

Fajnie nadzieję pierwszy raz
Móc chcieć pokładać w Kremlu
I dmuchać w żar, co dawno zgasł
W złudzeniu, że blask nowych nazw
Rozjaśni krwistą ciemność.

Fajnie się cieszyć, zamiast łkać —
We współistnienie wierzyć;
Brać póki czas, co dadzą brać,
Bo kiedyś nas nie będzie stać
Na tyle choć, by przeżyć!

Fajnie zaufać, że ten śmiech,
Co łzami zwykł nas dławić —
Zastąpi mądrość, odkupi grzech,
Pogrzebanego psa, co zdechł
I wskrzesi nas i zbawi!

W ogóle fajnie bosych pięt
Tańcem pomieszać w łajnie!
Zapomnieć wstyd. Odtrącić wstręt.
Nie słuchać niedzisiejszych zrzęd:
Że

Wcale nie jest fajnie!