Apollo i Marsjasz           Zbigniew Herbert
właściwy pojedynek Apollona z Marsjaszem

 (słuch absolutny kontra ogromna skala) 

 odbywa się pod wieczór gdy jak już wiemy 

sędziowie przyznali zwycięstwo bogu 

 mocno przywiązany do drzewa 

dokładnie odarty ze skóry Marsjasz 

 krzyczy zanim krzyk jego dojdzie do jego wysokich uszu wypoczywa w cieniu tego krzyku wstrząsany dreszczem obrzydzenia Apollo 

czyści swój instrument 

 tylko z pozoru głos Marsjasza jest monotonny 

 i składa się z jednej samogłoski A 

 w istocie opowiada Marsjasz 

 nieprzebrane bogactwo swego ciała 

 łyse góry wątroby pokarmów białe wąwozy szumiące lasy płuc słodkie pagórki mięśni stawy żółć krew i dreszcze zimowy wiatr kości nad solą pamięci wstrząsany dreszczem obrzydzenia 

 Apollo czyści swój instrument 

 teraz do chóru przyłącza się stos pacierzowy Marsjasza 

 w zasadzie to samo A 

 tylko głębsze z dodatkiem rdzy 

 to już jest ponad wytrzymałość boga 

o nerwach z tworzyw sztucznych żwirową aleją wysadzaną bukszpanem 

 odchodzi zwycięzca zastanawiając się czy z wycia Marsjasza nie powstanie z czasem nowa gałąź sztuki - powiedzmy - konkretnej 

nagle pod nogi upada mu skamieniały słowik 

odwraca głowę 

 i widzi że drzewo 

do którego przywiązany był Marsjasz 

 jest siwe 

 zupełnie







.